Poesje
Vanaf mijn geboorte hebben wij al een poes thuis, Sheba.
Uiteindelijk is ze gestorven rond Pasen vorig jaar.
Sheba had kanker. Ze had zo'n heel groot gezwel aan haar
buik.
Op een morgen is ze naar buiten gelopen en is ze nooit
terug gekomen. Ze zal dus gestorven zijn.
Katten voelen dat ze gaan sterven en zoeken een rustig
plekje.
Ik was natuurlijk heel verdrietig.
Daarna wou ik altijd al nog een poesje.
Ik heb een jaar lang gevraagd voor een poesje, maar mama
wilde dat niet. Maar vorige week was ik jarig.
Mijn mama en papa hadden gezegd dat ze een cadeau
gingen gaan halen voor iemand die trouwde.
Ik moest perse mee, maar ik wou niet en ik wist niet waarom
ik perse
mee moest. Wij gingen naar een huis dat wij allemaal niet
kenden.
En ineens zei de mevrouw “alle waar zitten ze nu”?
Ik wist het ineens: “joepie mijn droom komt uit!” Ik kreeg
een nieuw poesje.
Plots kwamen er drie katjes tevoorschijn en ik mocht er
eentje uitkiezen.
Ik heb er eentje uitgekozen dat er net als Sheba uitzag.
Hij is nog geen acht weken oud.
Hij heet Filou. Ik ben een klein beetje bang, omdat hij zo
veel met onze voeten speelt,
letterlijk. Hij springt naar je voeten, en klimt omhoog langs
je benen.
Maar aan de andere kant is hij een schatje.
Ik heb ook beloofd aan mama dat ik meer zal helpen bij het
verzorgen van de kat.
Jolien
klas 5
Sheba
Filou
